Het magische eerste Doen

Je eerste stap, je eerste woordje, je eerste kus, je eerste vriendje, je eerste keer seks, je eerste gebroken hart. Eerste keren zijn magisch, maken grote indruk en, wanneer het lukt, ben je dubbel zo trots.

maart 12, 2021

Alleen de eerste keer?

“Zijn alle volgende keren dan niet magisch?” was een vraag die mij, bij deze uitleg van de Grote Arcana Magiër, werd gesteld.

Mijn antwoord hierop was, en is, dat dat aan jezelf ligt. Blijf je jouw talent ontwikkelen dan volgen er vele magische eerste keren. Je ontdekt namelijk steeds iets nieuws door verder, sneller, beter te gaan. 

Blijf je op hetzelfde niveau, dan blijf je die ene eerste keer als het ware herhalen en wordt het al snel saai (lijkt mij). Sterker nog, stilstand is achteruitgang!

Bescheiden leerling

Als de Magiër dus gaat over het eerste magische doen, dan gaat hij niet alleen over het ontdekken van je talenten en vaardigheden en deze inzetten, maar ook over het blijven ontwikkelen. Het blijven toetsen.

Hier hoort een houding van bescheidenheid bij. Een weten dat je je op het goede pad bevindt en ook nog een lange weg te gaan hebt. De houding van een leerling ten opzichte van een meester.

Blijf je jouw talent ontwikkelen dan volgen er vele magische eerste keren.

Alleen, wie is die meester? of wat?

Dat kan een ouder zijn, een familielid, een leraar op school, een idool. Het kan een boek zijn dat indruk heeft gemaakt, een film of een zinsnede uit een songtekst. Het kan de maan zijn, de sterren en de natuur.
Aan wie toets jij jezelf, jouw kunnen, om als bescheiden leerling je te blijven ontwikkelen? Om het magische eerste doen te blijven ervaren?

Je potentieel als toetssteen

Ik geloof dat uiteindelijk je gaat toetsen aan jezelf. Misschien niet zo zeer aan wie je nu bent, maar aan wie je zou kunnen zijn. Aan je ware, hoogst mogelijke potentieel.

Ooit deed ik een oefening waarbij ik mij moest voorstellen dat mijn tachtigjarige ‘ik’ tegenover mij zat. Ik moest een compleet beeld scheppen van hoe ze eruit zag, wat ze deed, hoe ze deed en hoe ze zich voelde.

Dat beeld komt vaak bovendrijven wanneer ik mij afvraag of ik goed bezig ben. Zij is mijn toetssteen geworden en maakt dat ik elke dag een nieuwe stap richting dat beeld kan maken.

Magisch, denk je niet?