Ben jij de Keizer van jouw leven?

De Keizer heerst over zijn domein. Ben ik een keizer op dit moment? Door de maatregelen omtrent COVID19 ben ook ik verplicht om uit huis te werken en de kinderen les te geven. En wat valt me op? Hoezeer ik geen keizer ben of ben geweest.

Ineens is er geen excuus meer om dat klusje nog niet op te pakken, om die ideeën nog niet uit te werken, om nu niet te sporten, om niet de tijd te nemen voor het koken. In plaats van , dat een agenda of klok middelen waren om al die to-do’s in te plannen en ze vervolgens uit te voeren, zijn het excuses geworden om het niet te doen. “Ik heb geen tijd.” “Ik kan geen ruimte vrij maken.”

Maar nu zijn de agenda en de klok niet meer de baas. En ik kan de leidsels over mijn leven weer in eigen handen nemen. Zeker nu het stof, van de eerste weken thuis zitten, is gedaald, kan ik vanaf een afstand (als vanaf een troon) naar mijn leven kijken. Ik zie hoe snel ik verval in snacken en uitslapen. Ik zie hoe ik geniet van het begeleiden van mijn kinderen bij hun taken. Ik zie ook hoezeer dit mij afleidt van mijn eigen taken. Ik merk hoe ideeën voor de toekomst uit mijn pen stromen en zich verzamelen in post-itjes op mijn bureau. Ik merk dat ik heb gemist om creatief bezig te zijn. Ik voel dat ik nu de kans heb om werkelijk te doen wat ik wil doen en te zijn wie ik wil zijn.

Dus pak ik de leidsels langzaam op. Ik reinig mijn lichaam met enkele dagen sapvasten. Ik ruim de zolder op en creëer een plek waar ik ongestoord kan werken. Als de kinderen aandacht vragen krijgen ze deze, zonder dat ik vind dat ik eigenlijk iets anders moet doen. Ik start met het uitwerken van mijn ideeën. Elke dag maak ik een stap, rond ik iets af, ben ik nuttig. Zonder planning, zonder afspraak, maar eenvoudigweg, omdat dit mijn domein is. En hier heers ik.