over eenvoudigweg er Zijn

Ik ben een moeder van twee zoons. Beide gekregen via een keizersnede. Bij de eerste was de keuze niet aan mij. Ik had al lange tijd weeën, de baby liep gevaar, dus keizersnee. Achteraf kwam de klap. Had ik niet langer moeten volhouden? Was ik niet sterk genoeg? Was ik wel een echte vrouw zonder deze ervaring? Ik geef de hormonen de schuld. Toen werd ik zwanger van de tweede en bleek een keizersnee veiliger te zijn. “En was het ook niet veel makkelijker?” riep mijn omgeving. Maar ik wilde die baringservaring en twijfelde. Uiteindelijk koos ik voor het verstandige en brak ik mijn eigen hart.

Nu zeurt die hartepijn soms nog steeds. Want er komt geen kans meer op deze ervaring van oerkracht en vrouwelijkheid en datgene wat een moedr maakt.

Ik zit achter mijn laptop in de keuken. De kinderen spelen in de woonkamer. Mijn blik is op het scherm en toch kan ik mijn oudste wijzen op dat ie zijn schoenen moet opruimen en mijn jongste waarschuwen om die vinger niet in zijn mond te steken maar af te vegen aan een zakdoek.

Dit zijn de momenten waarop ik het heerlijk vind om moeder te zijn en het me niet uitmaakt hoe ze op de wereld zijn gekomen.

“Eigenlijk ben jij ook gewoon een moeder geweest.” De vrouw tegenover me knikt. Ze is in die fase in haar leven dat ze terugkijkt naar wat is geweest om haar volgende stap te kunnen bepalen. Zij heeft bewust niet gekozen voor het moederschap. Alsnog kreeg ze een cadeau-zoon door haar huwelijk. Dit kind is inmiddels volwassen en zij hebben nog steeds een hechte band. Zij is er altijd voor hem geweest, meer dan zijn biologische moeder. Zij was er met raad en daad, in goede en slechte tijden. Zij wilde geen kinderen op de wereld brengen en terugkijkend heeft zij geen spijt van die keuze, maar ze is zeer zeker een moeder geweest.

Beide hierboven genoemde verhalen doen me denken aan de koningin van Pentagrammen. Haar blik is gericht op het Pentagram op haar schoot als ware het een glazen bol waarmee ze precies weet waar haar kinderen zijn en wat ze doen.

Ik presenteer haar in mijn cursussen als de meest moederlijke van al de koninginnen. Zij zit daar, op haar heerlijke plekje in de natuur, haar eigen ‘ding’ te doen. Gewoon te Zijn. En iedereen die een antwoord, troost, een knuffel of raad nodig heeft kan haar daar vinden. Zij zal het antwoord hebben en de troost, knuffel of raad geven. Om je vervolgens weer op pad te sturen. Want koningin mama heeft ook nog haar eigen zaken te doen.

Wat maakt een moeder of iemand moederlijk?

Niet alleen het biologische feit van zwangerschap en het baren van een kind. Maar meer nog, of juist, het er voor dat kindje zijn. Hem volgen op zijn weg en een steun of rustpunt zijn wanneer nodig.