Vanmorgen heb ik hardgelopen in een korte broek. Big deal? Ja! Tot vandaag heb ik me altijd te dik en/of te lelijk gevoeld om allereerst me buiten te wagen om te rennen, laat staan in een korte broek.

Jaren geleden heb ik me over dat eerste punt heen gezet. Immers me verstoppen gaat ook niet helpen mooier en dunner te worden, dus hup. Maar dan wel in baggy sweatpants en shirt, zodat niemand de drilpudding die mijn lichaam is kan zien.

Dat hardlopen ging in fasen. Soms ging het een hele tijd goed. En dan verloor ik alle ritme en kon ik eigenlijk weer opnieuw beginnen. Hetzelfde gebeurde met diëten. Ik ging er helemaal voor, verloor kilo’s, voelde me goed, begon weer te snacken en was de verloren kilo’s en nog wat weer zwaarder.

Begin dit jaar had ik in deze beweging een nieuw low-point bereikt. Ik geloof dat ik zelfs niet zo zwaar was tijdens mijn zwangerschappen en fit was ik alles behalve. Ik noemde het corona-kilo’s en besloot snel weer streng te worden voor mezelf. Toen kreeg ik corona. (karma? wie weet?) Tot dat moment had ik mezelf niet als ongezond bestempeld en toch werd ik compleet neergehaald door het virus. Toen ik (gelukkig vrij snel) weer boven jan was, heb ik mezelf voorgenomen om niet weer het zoveelste dieet te gaan volgen, maar nu gewoon écht gezonder te gaan leven. Zodat die gezonde fase blijvend zou worden.

Ik ben begonnen met Noom en nee dit wordt geen reclamepraatje. Het werkt voor mij, maar ik geloof dat ook dit soort reizen heel persoonlijk zijn. Voor jou werkt misschien iets anders. In ieder geval, in dit programma moet ik elke dag mezelf wegen en elke dag bijhouden wat ik eet. Ik werd me hierdoor heel bewust van wát en hoeveel (te weinig!) ik at. Dus dat stelde ik bij, zodat ik gezonder, maar vooral ook genoeg voedingsstoffen binnen kreeg. Hierdoor ging ik me niet alleen beter voelen. Ik voelde me ook meer in control. Mijn lichaam werd weer van mij in plaats van een soort vijand die ik steeds in de spiegel tegemoet trad. 

Door elke dag te wegen, merkte ik dat er dagelijkse en maandelijkse schommelingen zijn. Langzaam ging mijn gewicht omlaag.

Tussendoor ben ik weer begonnen met hardlopen en toen kwam het moment dat ik die korte broek in mijn kast tegenkwam. Die korte broek voor wanneer het me eindelijk zou lukken als een slanke den door het leven te gaan. Ik ben op dit moment nog lang niet die slanke den, maar ik voel me zo goed dat ik de broek aan probeer. “Goh, hij past en het ziet niet eens zo gek uit.” En vandaag was er dan het zonnetje waardoor ik dacht “Ik doe het gewoon. Ik ga rennen in mijn korte broek!”

Met Noom heb ik ontdekt dat het streefgewicht dat ik altijd in mijn hoofd had (stiekem ook nog wel een beetje heb) me blind maakte voor wat werkelijk belangrijk was en is. Bij elk dieet, elke afvalpoging, was ik zo gefocust op dat getal, dat ik vergat om gewoon gezond te leven.

Deze bewustwording maakt dat ik dit negatieve ritme ook ontdek op andere vlakken in mijn leven. Bijvoorbeeld mijn praktijk. Ook hier zijn getallen (volgers, likes, cliënten, cursisten, scores) zo de focus geworden, dat ik uit het oog ben verloren waarom ik doe wat ik wil doen en waarom ik überhaupt met een eigen praktijk ben begonnen!

Deze fase van het jaar werkt de energie van de Kluizenaar. De Kluizenaar toont een man met een lantaarn die stil staat en naar beneden kijkt. Hij vormt zo min of meer een vuurtoren waarop je kunt richten als je uit koers bent. Hij nodigt uit om zelf ook stil te staan en neutraal je leven te observeren (jezelf te wegen zonder oordeel). Door feitelijk te kijken naar wat er in en om je heen gebeurt en wat je voelt en hoe je reageert, kun je jouw leven in het juiste licht zien.

Met mijn lichaam ben ik inmiddels op de goede weg. Nu ga ik de Kluizenaarsenergie gebruiken om mijn praktijk te observeren. Om hiervan de feiten onder ogen te zien. Om werkelijk te voelen wat er aan de hand is en waar het wringt. Zo kan ik mijn bedrijf ook gewoon gezond maken.